Ogrody w stylu włoskim mają swoje ród w renesansie oraz powstały na przełomie XV i XVI wieku w słonecznej Italii. W epoce renesansu narodziła się nowa impuls humanistyczna, która w modus dokładny wpływała na wszystkie dziedziny życia i kultury. W tym czasie wzrosło zainteresowanie literaturą a sztuką antyczną, tudzież dodatkowo w szerokim zakresie światem przyrody. Jednym z przejawów humanizmu w kulturze odrodzenia było rozwijające się poczucie piękna krajobrazu. Tak narodziły się ogrody w stylu włoskim zwane również ogrodami formalnymi. Podstawową zasadą ukształtowania kompozycyjnego ogrodu w stylu włoskim jest związek z domem mieszkalnym tak, żeby elementy ogrodu a ich kompozycja tworzyły jak jeden mąż spośród budynkiem integralną całość. Ogród włoski jest podległy architekturze budynku mieszkalnego, kto stanowi jego decyzyjny artykuł tudzież odgrywa rolę dominanty w całości założenia. Powiązanie domu spośród przestrzenią ogrodową podkreśla cykl elementów takich, podczas gdy otwarte galerie, podcienia oraz loggie. Cechą charakterystyczną dla ogrodów w stylu włoskim jest staranie aż do geometryzacji przestrzeni, które wyraża się regularnym zarysem planu, tworzeniem płaszczyzn wyrównanych i podziałem przestrzeni ogrodowej na kwadratowe kwatery przedzielone drogami. W ukształtowaniu przestrzennym ogrodów w stylu włoskim najważniejszymi jednostkami są tzw. giardino secreto (ogrodzona obszar przeznaczona do kameralnego wypoczynku), giardino de semplici (niewielkie ogrody przeznaczone głównie aż do oddzielnej uprawy ziół leczniczych a roślin przyprawowych), partery ogrodowe, labirynty, oraz w zakresie elementów rodzajowych: formy roślinne, drzewa duże, fontanny, rzeźby ogrodowe natomiast różnego rodzaju budowle.